زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

محمدجعفر بن محمدصادق لاهیجی لنگرودی اصفهانی





حاج محمّدجعفر بن محمّدصادق لاهیجی معروف به «لنگرودی» از اجلّه حکماء و افاضل مدرّسین فلسفه در قرن سیزدهم هجری در اصفهان می‌باشد.


۱ - معرفی اجمالی


حاج محمّدجعفر بن محمّدصادق لاهیجی معروف به «لنگرودی» از اجلّه حکماء و افاضل مدرّسین فلسفه در قرن سیزدهم هجری است. در اصفهان ساکن بوده و نزد جمعی از علمای اصفهان به تحصیل پرداخته است و فلسفه را نزد ملّاعلی نوری تحصیل نموده است.
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۳۳.

استاد همایی میرزا ابوالقاسم مدرس خاتون آبادی و ملّامحراب گیلانی را از اساتید او دانسته است.
[۲] لاهیجی، محمّدجعفر بن محمّدصادق، شرح رساله مشاعر، ص۱۵.
ولی شاگردی حاجی لنگرودی نزد میرزا ابوالقاسم مدرس مورد تردید است.
لنگرودی در اصفهان مجلس درس برپای داشته و شاگردان زبده‌ای همچون آقاعلی مدرس حکیم، آقامحمّدمهدی کلباسی، ملّامحمّد تنکابنی و آقامحمدرضا قمشه‌ای از او کسب فیض کرده‌اند.

۲ - وفات



وی در ۹ ربیع الثانی ۱۲۶۰ق وفات یافته است. شیخ محمّدحسین رشتی از نوادگان حکیم لنگرودی نقل می‌کردند:
«دست نوشته‌ای به خط حاج میرزا محمود کلباسی دیدم که نوشته بود: امروز که روز هفتم وفات مرحوم سیّد حجّةالاسلام شفتی است، حاج محمّدجعفر لنگرودی هم وفات یافتند. نماز مرحوم سیّد را فرزندشان حاج سیّداسداللّه خواندند و نماز حاج محمّدجعفر را حاجی محمّدابراهیم کلباسی خواندند».
مرحوم رشتی می‌افزاید: «جنازه مرحوم لنگرودی به نجف اشرف انتقال یافته و در قبرستان وادی السّلام، نزدیک مقبره هود و صالح (علیهما‌السّلام) دفن شد». (مصاحبه غلامرضا نصرالهی با مرحوم شیخ محمّدحسین رشتی در ۵ خرداد ۱۳۷۰ش).

۳ - فرزند لنگرودی



فرزندش میرزا محمّدکاظم از فقهاء قرن سیزدهم هجری است. میرزا حسین تحویلدار که معاصر اوست درباره او می‌نویسد: «مرحوم حاجی محمّدجعفر لاهیجی، کهنه استاد بوده و پسرش مرحوم حاجی میرزا محمّدکاظم با فقهاء پیوند نمود، [(صبیه مرحوم حاج محمّدمهدی) کلباسی را گرفت] طریق فقاهت را پیمود، باب علم پدر از اولادش مفتوح نشد.»
[۳] میرزا حسن خان، جغرافیای اصفهان، ص۶۸.


۴ - تالیفات



کتب زیر از تالیفات و آثار اوست:
۱. «رساله در اصالت وجود» (به نقل از مرحوم شیخ محمّدحسین رشتی.) ۲. «حاشیه بر شرح جدید تجرید» که آن را بر بخش «الهیات» شرح تجرید و قوشچی و حاشیه خفری نوشته است. نسخه‌ای از آن به شماره ۲۱۹ در کتابخانه اهدایی آقای مشکات به کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است و نام کاتب و تاریخ کتابت آن معلوم نیست.
[۴] فهرست کتابخانه مشکاه، ج۳، ص۲۳۶.
۳. «شرح حکمت العرشیه» که نسخه‌ای از آن نزد شیخ احمد شیرازی بوده و او قصد چاپ آن را داشته است. ۴. «شرح مشاعر» که آن را در سال ۱۲۵۱ق به خواهش حاج میرزا آقاسی صدراعظم محمّد شاه قاجار نوشته است. نسخه‌ای از آن در جمعه ۹ جمادی الثّانی ۱۲۵۵ق کتابت شده و به شماره ۳۰۲ جزو کتب اهدایی آقای مشکات به کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.
[۶] فهرست کتابخانه مشکاه، ج۳، ص۲۸۲.

نسخه دیگری از این کتاب که محمّدرضا تبریزی آن را در رمضان ۱۲۵۵ق در اصفهان کتابت کرده است، به شماره ۷۴۰ در کتابخانه آستان قدس رضوی موجود است.
[۷] آستان قدس رضوی، فهرست کتابخانه آستان قدس رضوی، ج۴، ص۱۹۲.

نسخه‌ای از «شرح مشاعر» لنگرودی به شماره ۳۹۸/۲ در کتابخانه مدرسه صدر بازار اصفهان موجود است که میرزاحسین گرجی در سال ۱۲۷۸ق به امر آقامیرزاعبدالکریم کتابت کرده است.
[۸] حسینی‌اشکوری، سیدجعفر، فهرست کتابخانه صدر بازار، ج۲، ص۲۸۳-۲۸۴.
نسخه دیگری نیز به شماره ۳۳۲۰ در کتابخانه مسجد اعظم قم موجود است که در سال ۱۲۵۹ق کتابت شده است.
[۹] استادی، رضا، فهرست کتابخانه مسجد اعظم قم، ص۲۶۴.
۵. «شرح ابیات محمود دهدار» که میرزا حسین گرجی آن را کتابت کرده و به شماره ۳۹۸/۳ در کتابخانه مدرسه صدر بازار اصفهان موجود است.
[۱۰] حسینی‌اشکوری، سیدجعفر، فهرست صدر بازار، ج۲، ص۲۸۳-۲۸۴.
[۱۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الکرام البرره، ج۱، ص۲۳۹-۲۵۷.
[۱۴] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۱، ص۲۰۶.
[۱۵] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۱۴۸.
]

۵ - پانویس


 
۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۳۳.
۲. لاهیجی، محمّدجعفر بن محمّدصادق، شرح رساله مشاعر، ص۱۵.
۳. میرزا حسن خان، جغرافیای اصفهان، ص۶۸.
۴. فهرست کتابخانه مشکاه، ج۳، ص۲۳۶.
۵. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۳۶۸.    
۶. فهرست کتابخانه مشکاه، ج۳، ص۲۸۲.
۷. آستان قدس رضوی، فهرست کتابخانه آستان قدس رضوی، ج۴، ص۱۹۲.
۸. حسینی‌اشکوری، سیدجعفر، فهرست کتابخانه صدر بازار، ج۲، ص۲۸۳-۲۸۴.
۹. استادی، رضا، فهرست کتابخانه مسجد اعظم قم، ص۲۶۴.
۱۰. حسینی‌اشکوری، سیدجعفر، فهرست صدر بازار، ج۲، ص۲۸۳-۲۸۴.
۱۱. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الکرام البرره، ج۱، ص۲۳۹-۲۵۷.
۱۲. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۵، ص۱۲۴.    
۱۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۱۱۴.    
۱۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۱، ص۲۰۶.
۱۵. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۱۴۸.


۶ - منبع


مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۰۶-۳۰۷.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.